سفید کننده خانگی از سدیم، اکسیژن و کلر تشکیل یافته است. وایتکس به خودی خود و به آهستگی تجزیه میگردد. اما در دمای بالای 40 درجه سانتی گراد و در معرض نور خورشید بودن، این روند تسریع میگردد. سفید کننده هنگام تجزیه به گاز کلر، گاز اکسیژن و سدیم کلرات تبدیل میشود. بنابراین همواره هنگام خرید به تاریخ مصرف سفید کننده توجه کنید.

1-سفید کننده یک ترکیب بسیار خورنده و اکسید کننده است. ازاین رو میتواند به پوست، چشمها و مجاری تنفسی آسیب برساند.در پوست میتوان ایجاد قرمزی، درد و سوزش کند. و با تحریک مخاط تنفسی ایجاد سرفه و گلو درد.

2-اختلاط سفید کننده (هیپوکلریت سدیم) با برخی مواد شیمیایی بسیار خطرناک است، از اینرو نباستی آن را با سایر شوینده های خانگی مخلوط کرد.

- اختلاط سفید کننده و آمونیاک (و یا هر نوع ترکیب نیتروژن دار نظیر ادرار) باعث تولید گاز سمی کلرامین (CHlORAMINE)، گاز نیتروژن و همچنین یک ماده منفجره بنام تریکلرید نیتروژن (NITROGEN TRICHLORIDE) میشود. بنابراین برای تمیز کردن ادرار نیز از وایتکس استفاده نکنید. (ابتدا با یک شوینده اقدام به زدودن ادرار کرده و برای عفونت زدایی از وایتکس استفاده کنید.)

- اختلاط سفید کننده و متانول (الکل متیلیک) تولید متیل هیپوکلریت (METHYL HYPOCHLORITE) میکند که یک ماده قابل انفجار است.

- اختلاط سفید کننده و شوینده های حاوی اسید باعث متصاعد شدن گاز کلر میگردد(حتی با یک اسید ضعیف مانند سرکه). تنفس کلر خطرناک بوده و ایجاد مسمومیت میکند.

- اختلاط سفید کننده و هیدروژن پروکساید تولید گاز اکسیژن میکند.

- تماس سفید کننده و فلزات، باعث خوردگی آنها میشود.

- فلزات نیکل، کبالت و مس تجزیه وایتکس را سرعت میبخشند.

3-وایتکس سرطانزا نیست.

4-گاهی اوقات بلع و یا استشمام وایتکس میتواند مرگبار باشد.

5-افراد مبتلا به آسم، بیماریهای قلبی و تنفسی نبایستی در معرض سفید کننده قرار گیرند.

6-نوزادان، کودکان و افراد سالخورده نیز نبایستی در معرض وایتکس قرار گیرند.