در حالیکه همه دیودها نور ساطع می کنند اما بیشتر آنها این کار را به طور موثر انجام نمی دهند. در یک دیود معمولی ماده نیمه رسانا خودش مقدار زیادی از انرژی نور را جذب می کند. ال ای دی ها طوری ساخته میشوند که تعداد زیادی فوتون را آزاد کنند. به علاوه این که حباب های پلاستیکی که آنها را در بر میگیرند نور را در یک جهت خاص متمرکز می کنند. همانطور که در شکل می بینید بیشتر نور از دیواره ها به سمت قسمت بالایی و گرد دیود هدایت می شوند.
ال ای دی ها مزایای بیشتری نیست به لامپ های رشته ای دارند. یکی از مهم ترین برتری ها این است که در آنها رشته فیلامان سوزان وجود ندارد و در نتیجه طول عمر بیشتری دارند. به علاوه این که سایز کوچکشان آنها را بادوام تر کرده است و باعث شده به راحتی در مدارهای الکترونیکی گنجانده شوند.

اما مهمترین ویژگی آنها راندمان آنهاست. در لامپ های رشته ای متداول پروسه تولید نور همراه با ایجاد گرمای زیادی است که اتلاف کامل انرژی را به همراه دارد. مگر این که شما از این لامپ ها به عنوان وسیله گرمایشی استفاده کنید!! در مقایسه با لامپ های رشته ای، ال ای دی ها گرمای خیلی کمی تولید می کنند و بیشتر توانی که دریافت می کنند صرف تولید نور می شود و تاثیر به سزایی در کاهش مصرف برق دارد. برای نمونه Sewell’s Evolux LED به ازای هر وات ۷۶/۹ لومن تولید می کند در حالی که لامپ رشته ای ۱۷ لومن و ال ای دی ها ۵۰،۰۰۰ ساعت بیشتر عمر می کنند.  ال ای دی hg

تا پیش از سال ۲۰۰۰ قیمت لامپ های ال ای دی بسیار گران بود زیرا تولید آنها نیاز به مواد نیمه رسانای پیشرفته داشت. با کاهش قیمت نیمه رساناها تولید ال ای دی ها مقرون به صرفه شد و به تولید انبوه رسید. هرچند در ابتدا قیمت آنها از لامپ های رشته ای بیشتر به نظر می رسد اما طول عمر بیشتر و مصرف کمتر آنها در نهایت کارایی و صرفه اقتصادی آنها را نمایان می کند.

البته نوردهی ال ای دی ها کامل نیست و نقاط ضعفی هم دارد. علاوه بر قیمت، به گرمای زیاد نیز حساس هستند. اگر مدار آنها زیاد از حد گرم شود جریان بیشتری از اتصال بین دو حوزه دیود عبور خواهد کرد و باعث می شود که ال ای دی ذوب شود!