در دهه اخير تلاشهاي مختلفي صورت گرفته و تغييرات مهمي در فرهنگ عمومي قابل مشاهده است ولي هنوز به حل مشكل تامين آب در كشور منجر نشده است . اين امر نشان مي دهد ، هنوز راه درازي در پيش داريم و تنها الفباي اوليه براي فراگيري آموزش هاي مهمتر را آموخته ايم .اگر امروز كمتر از گذشته مشاهده مي كنيم كه افراد از آب آشاميدني براي شستشوي خودرو و پاكسازي كوچه و خيابان استفاده مي كنند از يك تغيير عمده حكايت دارد ولي بحران را رفع نكرده ايم ، فقط زمان آن به تاخير افتاده است .
رشد شهرها و توسعه جغرافيايي آنها تقاضاي مصرف منابع آب را دركشور افزايش مي دهند و شرايط بحراني در بخش آب را نزديكتر مي كند ، چنانچه بدون برنامه ريزي براي توزيع مناسب ، ارتقاي سطح فرهنگ مصرف در جامعه و بازيافت آب ، شرايط بحراني در بخش آب كاهش نخواهد يافت .
هم اكنون از هر صد ليتر آب شرب مصرفي هشتاد ليتر آن به فاضلاب تبديل شده كه اكثر اين مقدار آب در چاه هاي جذبي دفع و باعث تغذيه سفره آبهاي زيرزميني تهران مي شود ولي وقتي طرح شبكه فاضلاب تهران بطور كامل اجرا شود اين منبع تغذيه هم حذف يا تقليل مي يابد و متعاقب آن سطح آبهاي زير زميني دائما افت كرده و ميزان آبدهي چاه هاي آب بسيار كاهش خواهد يافت .

بحران آب - لوله و اتصالات پلی اتیلن

درهر صورت بايد از اكنون تا بيشتر دير نشده است برنامه ريزي دقيقي داشته باشيم تا بحران كمبود يا نبود آب چرخهاي صنعت را از كار نيندازد زيرا اگر در تامين آب و جاري كردن آن در رگهاي صنعت موفق نباشيم ، مشكلات بسيار خطيري پيش رو خواهيم داشت و از آنجا كه سطح سفره آبهاي زيرزميني بسيار پائين رفته و بارندگي مناسبي نيز در منطقه انتظار نمي رود ، تنها راه مبارزه با بحران كنوني آب ، صرفه جوئي و بهينه مصرف كردن آب در مصارف بهداشتي ، عمومي و خصوصا صنعتي مي باشد.

تقاضاي جهاني استفاده از محصولات پلي اتيلن

تقاضاي جهاني محصول پلي اتيلن كه در سال 2002، 54 ميليون تن بوده براساس تخمينها، در سال 2010 به 87 ميليون تن خواهد رسيد كه نشان دهنده رشد سالانه 8 درصدي تقاضا است.مطابق نتايج مطالعاتي كه توسعه مؤسسه معتبر CMAI انجام شده، افزايش توليد مشتقات «اتيلن» كه مهمترين آنها پلياتيلن است در خاورميانه، به عرضه شديد از سال 2009 ميانجامد و قيمتها و حاشيه سود توليدكنندگان خارج اين منطقه را كاهش ميدهد.
توليدكنندگان منطقه خاورميانه، علي الخصوص آنهايي كه دسترسي به گاز طبيعي دارند، حاشيه سودي معادل 600 دلار در توليد هر تن اتيلن دارند در صورتي كه اين ميزان براي توليدكنندگان ديگر كه امكان استفاده از اين خوراك اوليه را ندارند، در دو سال آينده به حاشيه سودي كمتر از 200 دلار در هر تن ميرسد كه اين ميزان سود، توجيه اقتصادي طرحها را به زير سؤال خواهد برد.
80 درصد ظرفيتهاي جديد توليد مشتقات اتيلن در منطقه خاورميانه و چين است تا پاسخگوي نياز آسيا به اين محصولات باشد. پيشبيني مي شود تقاضاي پلي اتيلن چين تا 5 سال آينده، تا دوسوم ميزان فعلي افزايش يابد و به همين سبب مقصد اكثر توليدات خاورميانه، اين كشور خواهد بود. CMAI معتقد است پيشي گرفتن 10 درصدي عرضه بر تقاضا، سبب كاهش توليد محصولات اتيلني در سال 2011 خواهد شد به گونهاي كه حتي توليدكنندگان با هزينه هاي بالاي توليد در مناطقي چون آمريكاي شمالي، اروپا و آسيا، بسياري از ظرفيتها را تعطيل خواهند كرد. ظرفيت توليد پلي اتيلن در خاورميانه تا سال 2011 سه برابر ميشود كه دو كشور ايران و عربستان بيشترين سهم را در اين ميان دارند. اين ميزان توليد، نيمي از عرضه جديد سالهاي آتي را تشكيل ميدهد.
به اين ترتيب، سهم خاورميانه از توليد اين ماده تا 4 سال آينده به 17 درصد خواهد رسيد كه رشدي 8 درصدي را نسبت به ميزان سال گذشته نشان ميدهد. CMAI پيش بيني كرده نرخ محصول پلي تيلن سنگين به حدود 40 سنت در هر پوند (880 دلار در هر تن) در منطقه آمريكاي شمالي كاهش يابد. بالاترين نرخ فروش اين محصول در اين منطقه، 70 سنت در هر پوند بوده است. صادرات پلي اتيلن در آمريكاي شمالي در نيمه اول سال جاري 32 درصد رشد داشته در حالي كه واردات، كاهش 56 درصدي را تجربه كرده است. تقاضاي داخلي نيز كاهش 4 درصدي را شاهد بوده است. قيمت هر پوند پلي اتيلن در نيمه نخست 2007، رشدي 17 سنتي را به خود ديده و ظرفيتهاي توليدي با 94 درصد توان اسمي در حال فعاليت بودهاند. استفاده از ماده اوليه اتان كه از نفتا ارزانتر است، مهمترين عامل رشد ركورد گونه صادرات اين محصول در اين منطقه عنوان شده است.
منطقه خاورميانه با رهبري «صنايع پايه سعودي» (سبيك) و شركت «ملي پتروشيمي ايران» و در خاور دور، شركتهاي «نفت و پتروشيمي چين» (سينوپك) و «ملي نفت چين»، پيشرو در اجراي پروژه ها و توليد پلي اتيلن خواهند بود به گونه اي بين سالهاي 2008 و 2012 تقاضاي جهاني با دشواري با عرضه پاسخ خواهد گرفت اما پس از آن، با افزايش عرضه و پي آمد آن، كاهش قيمتها مواجه خواهيم شد. منطقه خاورميانه به سبب موقعيت استراتژيك ترانزيتي به آسياي مركزي و جنوب شرقي، اميد زيادي به تصاحب اين بازارها دارد. ضمن آنكه بازار رو به رشد اروپاي شرقي و بازار گسترده اروپاي غربي را نيز به خاطر اين موقعيت ويژه مدنظر دارد. ارتقاي صنايع پايين دستي كه ارزش افزوده بالايي ايجاد ميكنند نيز، به گسترش صادرات اين منطقه كمك ميكنند.