خريداران ديگ هاي بخار مي توانند يكي از انواع لوله – آتشي ، لوله – آبي يا تركيبي را انتخاب نمايند. ولي بايد دانست هر يك از اين ديگ ها مشخصات خاص و منحصر به فرد خود را دارند و با آن كه در ظرفيت و فشار مساوي، ديگ هاي لوله – آتشي از ديگ هاي لوله – آبي ارزان تر مي باشند ولي نوع كاربرد انرژي بخار، عامل انتخاب نوع ديگ به شمار مي رود.
در سال 1979 در انگلستان به طر تقريب بيش از 73000 ديگ بخار – به جز ديگ هاي خدماتي – در سرويس بوده است كه 61% از نوع لوله – آتشي افقي، 5% از نوع لوله – آبي و بقيه ديگ هاي مودي و از نوع دودكشهاي آجري بوده است – گرچه اين نوع اخير به سرعت در حال منسوخ شده است.
به اين عوامل بايستي به تعداد بيشمار و ناشناخته ديگ هاي مولد آب گرم در فشارهاي متوسط و دماي بالا اشاره كرد. اين بويلر ها بيشتر براي مصارف گرمايشي و گاهي نيز عملياتي به كار مي روند. اكثر اين ديگها از نوع لوله- آتشي هستند، گرچه بويلر هاي لوله – آبي مدل " lamont" با شيوه چرخش اجباري آب نيز وجود دارد .
به نظر مي رسد حدود 100000 بويلر صنعتي در انگلستان مشغول به كار باشد كه از اين تعداد 60.000 از نوع لوله – آتشي ، 5000 عدد لوله – آبي و بقيه ديگ هاي بسيار قديمي و كهنه هستند.
معمولي ترين ديگ ها از نظر تعداد ديگ هاي لوله – آتشي هستند، ولي از نظر ظرفيت بايد گفت 29% كل ظرفيت بويلر ها را ديگ هاي لوله – آبي تشكيل مي دهند كه نشان دهنده ظرفيتهاي بسيار بالاي اين ديگ ها است.
در واقع كاربرد بيشتر ديگهاي لوله – آبي در مجتمعهاي بزرگ صنعتي كه به طور مستمر در طول سال مصرف بخار بالايي دارند، مانند صنايع شيميايي، پالايشگاه هاي نفت و صنايع فولاد مي باشند.
در نيروگاه هاي برق، بخار با فشار و دماي بالا مورد نياز است كه ديگ (بويلر‌) هاي لوله – آتشي قادر به تامين آن نيستند.
در مكانهايي نظير گرمايش اماكن، نوشابه سازيها، لباسشوييها و ساير صنايع عمومي كه جنبه گرمايشي حرارت مورد نظر است، از ديگ (بويلر) هاي بخار لوله آتشي استفاده مي شود، كه خود عامل برتري اين نوع ديگ است.